Matka Boża powiedziała w Lourdes: „Jestem Niepokalanym Poczęciem”. Nie powiedziała, że jest niepokalanie poczęta. To bowiem, że jest niepokalanie poczęta, już było dogmatem ogłoszonym w Kościele katolickim (8 grudnia 1854 roku przez bł. Piusa IX). W Lourdes w 1858 roku Matka Boża dopowiedziała – „Jestem Niepokalanym Poczęciem”. Dlaczego? To było objawienie prywatne, ale św. ojciec Maksymilian Kolbe dochodzi do wniosku, ze właściwie tak może nazywać się tylko Bóg.
Dlaczego Matka Boża, pełna łaski, wniebowzięta, powiązana z Trójcą Świętą, Matka Boża, która jest człowiekiem, używa wobec siebie tego, czym można określać tylko Boga? Przedstawia się w ten sposób: Jestem Niepokalanym Poczęciem. Otóż ojciec Kolbe widzi tutaj coś zupełnie innego. Niepokalanie poczynany nieustannie jest Duch Święty. To Duch Święty jest nieustannym poczęciem niepokalanym, tylko duchowym. Duch Święty jest nieustannym poczęciem w Trójcy Świętej. Bóg Ojciec kocha Syna. To odniesienie jest w Bogu Osobą. I zarazem Syn kocha Ojca. To odniesienie także jest w Bogu Osobą. Jest to Osoba Ducha Świętego.
Ostatnia pokusa: „Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym!” Oto ostatnie kuszenie Diabła podjęte wobec Syna Bożego, ostanie, najbardziej dramatyczne kuszenie Boga – „Jeśli jesteś Mesjaszem zejdź z Krzyża! Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas!”