„Nie mam męża” – to zdanie, wypowiedziane przez Samarytankę przy studni Jakuba sprawiło, że odsłoniła ona swoją życiową sytuację, przyznając się do tego, iż mężczyzna, z którym teraz żyje, nie jest jej mężem. I Chrystus to potwierdza: „Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą.” (J, 4, 18). Opisany przez Jana Ewangelistę dialog może być dobrym punktem wyjścia dla rozmowy o powtórnych związkach osób rozwiedzionych lub sytuacji moralnej par niesakramentalnych. W nauczaniu Kościoła katolickiego osoba po zerwaniu sakramentalnego małżeństwa, rozpoczynając pożycie z nowym partnerem, nie jest jego mężem/żoną. „Ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą.” Chrystus potwierdza niemożliwość nazywania małżeństwem kolejnego związku.
"Filozofia i służba" książka o twórczości p. prof. Tadeusza Klimskiego
Staraniem Przyjaciół i współpracowników zmarłego nagle rok temu p. prof. Tadeusza Klimskiego w Wydawnictwie von Borowiecky ukazała się książka “Filozofia i służba. Wokół myśli Tadeusza Klimskiego”. Zamieściłem w niej artykuł “Filozofia i rewolucja. Tadeusza Klimskiego refleksje nad polityczno-społeczną siłą idei” (ss. 79-89), w którym starałem …
Dwie ważne myśli dostrzegam we fragmencie Ewangelii św. Mateusza. Wezwanie Jezusa – „Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro” (Mt, 6, 32-34) – rozumiem jako postawę zawierzenia Bogu swego życia. Człowiek głęboko i prawdziwie wierzący, to ten, który planując, dbając i przygotowując różnorodne sprawy i działania całkowitą ufność pokłada w Bogu. Zaangażowany w pracę wie jednocześnie, iż ostatecznie wszystko zależy od Boga, to On bowiem w mocy swej Opatrzności podtrzymuje świat w istnieniu, od Niego wszystko zależy i Jemu wszystko, i wszyscy podlegają. W tym zatem kontekście słowa „nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy” wyrażają ufność, iż dobry Bóg czuwa nade mną i nad światem.
Najtrudniejszego świadectwa wiary domaga się od nas codzienność, ona nas odsłania i sprawia, że nie mamy siły grać lepszych od siebie, udawać. Zwykły prosty dzień mówi nam o tym kim jesteśmy. Dlatego Chrystus dziś prosi nas byśmy zachowali w sobie moc soli i gorliwość światła – „bądźcie solą, niech świeci wasze światło” – nie od czasu do czasu, nie w święta, nie od wielkiego dzwonu, ale w normalnym, prostym dniu: „niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego”.
Uroczystość Ofiarowania Pańskiego nawiązuje do starotestamentalnego wymogu wypełnienia prawa Mojżeszowego czyli złożenia, w zamian za pierworodne dziecko, ofiary w Jerozolimskiej Świątyni. Dziś jednak prowadzi nas ku refleksji: czy i co ja potrafię ofiarować Bogu. Najprostsze, ale jednocześnie najtrudniejsze jest oddanie Bogu czasu.