W najnowszym – siedemnastym specjalnym – numerze periodyku Studia Ełckie ukazał się mój pokonferencyjny tekst dotyczący ostatniego ćwierćwiecza Polski i Kościoła w perspektywie społecznych i kulturowych zmian jakie zaszły w naszym kraju – Emancypacja, cyfrowy świat i obiektywna prawda. Refleksje nad ostatnim ćwierćwieczem Polski i Kościoła.
Kiedy wchodziła w życie bulla Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus, mocą której 25 marca 1992 r. papież zreorganizował podział administracyjny Kościoła katolickiego w Polsce, w Europie Środkowo-Wschodniej dokonywały się fundamentalne zmiany społeczne. W tej euforii przemian, których symbolem stało się obalenie „muru berlińskiego” rozdzielającego przez dziesięciolecia całe narody, była nadzieja, że rzeczywiście może nastąpić przynoszący pokój i pojednanie „koniec historii” – jak zgrabnie ujął ten dziejowy moment Francis Fukuyama – ofiarując perspektywę zgodnego współdziałania ludzi i wspólnot. Także Kościół – z dumą zwycięzcy komunizmu, świadomością stworzenia wspólnoty wartości i wiary, dzięki której w czasach stalinizmu i realnego socjalizmu przetrwał naród, kultura, patriotyzm – wkraczał w nową Polskę z poczuciem siły i mocy. Z perspektywy 2017 r. warto zapytać: czy wykorzystano szansę, jaką dała cywilizacyjna przemiana przyniesiona przez „jesień ludów”, jak nazwano polityczne metamorfozy roku ‘89? Zachęcam do lektury – tekst tutaj: Emancypacja