W najnowszym numerze „Tygodnika Idziemy” (46/2023) piszę na temat wyzwań jakie współczesności stawiają idee transhumanizmu.

Ten kierunek wiedzy dąży do zmiany natury ludzkiej, a jego aspiracją jest nadanie ludzkości nowej jakości życia poprzez genetyczne i mechaniczne udoskonalenie osoby ludzkiej. Rezygnuje z istotowo pojętego człowieczeństwa na rzecz form post-gatunkowych takich, jakie można osiągnąć w wyniku postępu technologicznego. Transhumaniści przekonują bowiem, że ewolucja biologiczna człowieka wciąż trwa, a obecnie mamy do czynienia z niedoskonałą formą homo sapiens, domagającą się ulepszania środkami oferowanymi przez naukę i medycynę. „Człowiek na dzień dzisiejszy nie musi być zwieńczeniem ewolucji” – mówi Nick Bostrom, założyciel World Transhumanist Association i kierownik Future of Humanity Institute na Uniwersytecie Oksfordzkim. Dlatego transhumaniści tacy jak N. Bostrom, J. Savulescu czy A. Sandberg nie widzą powodów, by bronić aktualnej kondycji człowieka. Logika procesów ewolucyjnych skłania ich ku tezie, że zmieniając biologiczną i genetyczną naturę osoby ludzkiej, będzie można lepiej pokierować jego rozwojem. Staje się to realne, ponieważ postęp biotechnologii oferuje nam obecnie bardzo szerokie możliwości ingerencji w fizjologiczne i psychiczne życie ludzi. Już dziś główne gałęzie technologii i biotechnologii nazwane GRIN (od angielskich skrótów – genetic, robotic, information, nanotechnology), umożliwiają wraz ze swoim instrumentarium, głęboki wpływ, który sięga modyfikacji genetycznych i prowadzi do określonych i pożądanych zmian w ludzkiej naturze. Zapraszam do lektury: