W Gazecie literackiej „Migotania” wydawanej przez Gdańską fundację Światło Literatury ukazał się mój esej o platońskim rozumieniu śmierci – Filozofia jako medytacja o śmierci w trosce o duszę. Esej o platońskim ćwiczeniu się w umieraniu. (Migotania. Gazeta literacka”, nr 2, 2013, 39, s. 22-24). Starałem się w nim ukazać, że perspektywa śmierci wprowadza w życie coś, co nigdy nie da się oswoić. Śmierć ujawnia bowiem radykalną obcość, nieusuwalną różnicę, pęknięcie, którego nie można już zlepić, szczelinę, przez którą nie da się przerzucić żadnej kładki, żadnego mostu. Śmieć, chociaż powszechna, jest tak naprawdę zawsze nieobecna. Stąd warto pochylić się nad tekstami Platona, ponieważ znajdziemy w nich jedne z najpiękniejszych i najmądrzejszych obrazów opisujących i wyjaśniających tajemnicę śmierci. Dla tego starożytnego filozofa wycofanie się od tego, co doczesne ku temu, co wieczne, stało się źródłem głębokiej refleksji.

[gview file=”http://www.jacekgrzybowski.pl/PDF/Migotania2013nr2.pdf” save=”0″]