Na stronie internetowej Teologii Politycznej Co Tydzień podjęto ważny temat zła i diabelskości w życiu publicznym. W tekście Diabelskie deformowanie polityczności, czyli destrukcja świata idei starłem się pokazać, że choć polityka jest domeną relacji, spotkania, wspólnego działania i nie ma pólis z jego fenomenem polityczności, bez bycia razem, kolektywnych celów i zadań, to diabeł jako kłamca przez fałsz w pierwszym rzędzie wypacza naturalne wspólnotowe działania. Polityka – roztropna refleksja grupy ludzi nad sposobami realizacji dobra wspólnego – stała się areną kłamstw, obietnic bez pokrycia, słów bez czynów, gołosłownych zapewnień. Kłamstwa i krętactwa zaczęły stanowić sedno politycznych wystąpień. Wzmocnieniem kłamliwych taktyk stała się manipulacja jako najskuteczniejsza metoda uwodzenia, przekonywania do niegodnych racji, zapewniania o dobru przy jednoczesnej świadomości, że rzeczy mają się zupełnie inaczej. To sprawia, że dziś techniki manipulacyjne – nazwane dla niepoznaki technikami public relations (PR), kreatywnością pomysłów, zdolnościami perswazji i chwytami retorycznymi – stanowią najważniejszą treść politycznego trudu. Albowiem w polityce liberalnych demokracji ten, kto nie przekonuje, ten nie zwycięża. Zachęcam do lektury.