U schyłku przedwojennego świata pojawiło się przesłanie, które miało zostać dogłębnie zrozumiane z perspektywy całego XX wieku. Objawienie, które stało się ogólnoświatowym fenomenem religijnym, zrodziło się w miejscu, dla nas tak wszystkich ważnym – w Polsce i zostało nam przekazane w języku polskim. Wiek dwudziesty ze swymi paroksyzmami niegodziwości, pokryty cieniem, nie był przypadkowym momentem objawienia „największego przymiotu Boga”. Świat po Auschwitz, Kołymie i Katyniu nie mógł już dłużej mówić o Bogu bez pytania o Jego odpowiedź na cierpienie. Odpowiedź brzmi: Misericordia, a wygłosiła je zakonnica, która w swoim pozornie nieistotnym dziele – Dzienniczku, nazywając się skromnym tytułem sekretarki – zawarła jedną z największych tajemnic teologii odkupienia.
O politycznych i ojczyźnianych przesłaniach w Dzienniczku św. s. Faustyny piszę na łamach Teologii Politycznej Co Tydzień. Zapraszam do lektury: Polityczność w „Dzienniczku” s. Faustyny – mistyka i życie społeczne.